قصيدة /ارجعى لى من ديوان/ على الربابة
قصيدة /ارجعى لى
من ديوان/ على الربابة
..............
للشاعر / مصطفى فريد
ابعتى لى ياحبيبتى
كلمة واحدة هدى حيرتى
حتى لو كلمة عتاب
قلبى راضى مهما قلتى
كلمتك للقلب فرحة
اشتريها بكل عمرى
نفسى اشوفك لابسه طرحة
وأخطفك فى عيونى واجرى
وانفرد وحدى بجمالك
تحت صفصافة حنانك
ينفرد شعرك جدايل
يرتوى قلبى اللى حبك
من جداول عطف قلبك
تضحك الأيام فى عمرى
تلملم الأشواق فى حجرى
ألف وردة بلون جمالك
وانتى عارفه ايه بيجرى
لما يشرد فيكى فكرى
يترسم إحساس فى صدرى
إن كل الدنيا ملكى
ساعتها بانسى فيكى نفسى
واتوه مع الماضى ويأسى
أفوق على قلبى يغنى
وينده لك بصوت مبحوح
يضيع الصوت ويألمنى
عدم ردك
ومن صدك يبات مجروح
وتسألنى بقايا الروح
ليه مكتوب علينا النوح
وفى الغربة اللى بينا يروح
ونصبح ع السطور كلمة
مجرد حبر على ورقه
بينده لينا من غير صوت
وكل حروفنا فى الغربة
على سطور الحياة بتموت
إرجعى خلينا نفرح
خلى قلبى معاكى يرمح
خلى فكرى فيكى يسرح
شئ حقيقى مش خيال
لما تيجى تانى عايزك
تيجى بالبسمة فى شفايفك
ناسية حيرتى ناسية حيرتك
زى أول مرة شفتك
عايز احسك يوم ما أقابلك
بالدفا مع لمس ايدك
وارتمى فى بحر ابتسامتك
تعليقات
إرسال تعليق