حضنك دفا من ديوان/ سنين المخاض للشاعر /مصطفى فريد

حضنك دفا

من ديوان/ سنين المخاض

للشاعر /مصطفى فريد

فى. عنيكى غية. حنان. وفجر بيغنى

فوق الخدود. بستان. والطرح مستنى

جامعه فى يوم عيدك جينا فى مواعيدك

علشان نبوس ايدك. ياأمى ونهنى

كنت فى صدرك صبى مليانى طاقة غنى

انام أنا وتسهرى. تعبانه. وتغنى

علمنى حضنك سؤال بالقاه فى راحة البال

وباحس. ميت. موال. لحظة. ما أقول امى

ألقى. الهموم. تنزاح. والقلب. يبقى. براح

وكأنها. . مفتاح. من. خوفى. طمنى

اشوف ساعتها. الرضا. ع القلب زى الندى 

بيخف. حكم. القدر. ويشيل. كتير. عنى

لمسة. إيديكى حنان. على خدى لما انام

ويزيد. مع. الأيام . مهما. كبر. سنى

ألقاه. فى حضنك. دفا. ولحزن. قلبى شفا

يا عيون. ماليها. الوفا. من نظرة. تفهمنى

فى الضمة بانسى الالم.يا إللى فى قلبك كرم

ما بيصفوش. القلم وإيديكى. حاضننى

كنتى. وعمرى. . سنه. . بتعلمينى. . الصلا 

وتعلمينى . الصوم. والنطق. بالبسمله

والعطف على. المحروم

وصى. عليكى النبى. يا ام الحنان. قربى 

من شوقى. قومى. اشربى ياغاليه واتهنى 

قلبى اهتدى لقبلتك.وعشان. يشوف. جنتك 

محتاج. ينول . دعوتك . ورضاكى . يا أمى